وزیدن گرفته‌ست باد خزان

به گوش آید از دور داد خزان

گل و سبزه و برگ‌های‌ قشنگ

مباشید غافل ز یاد خزان

نخواهد ز بین شما هیچ یک

برد جان بدر از جهاد خزان

به سویی فتد هر یک از جمعتان

ز توفان تند ز یاد خزان

کنونی که هستید بر شاخه‌ها

به دور از گزند و عناد خزان

از این بزم جانبخش سودی برید

که محوش کند انجماد خزان

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی

گه فصل خزان و گه بهار آوردی

مردان جهان را همه ی بردی به زمین

نامردان رابه روی کار آوردی

شب های ملال آور پاییز است  ،  هنگام غزل های غم انگیز است

گویی همه غم های جهان امشب  ،  در زاری این بارش یکریز است

دوباره پاییز

اما نه ((فصل خزان)) زرد!

دوباره پاییز

اما نه فصل اندوه و درد!

دوباره پاییز

فصل زیبای سادگی

دوباره پاییز، موسم شدید دلدادگی . . 

میان همهمه ی برگهای خشک پاییزی

فقط ما مانده ایم که هنوز از بهار لبریزیم

برای من که دلم چون غروب پاییز است

صدای گرم تو از دور هم دل انگیز است

بیا ای همنشین سرد پاییز  ،  به آواهای شب هایم درآمیز

بیا ای رنگ مهتاب بلورین  ،  تو شعری تازه در من برانگیز

در خراب ِ غفلت آبادیم ما  ،  در خزان زندگی، شادیم ما

از بهاران، غافلیم و دلخوشیم  ،  همچنان بی حاصلیم و دلخوشیم